Eşiniz, çocuğunuz, arkadaşınıa ve ya dostunuz "Başım ağrıyor" dediğinde ona "Bir aspirin at geçiverir" demek yerine çekmeceden ilacı alıp, bir bardak suyla onun ilaç alımını sağlamak olsa gerek. Bu kişi çocuğunuz olmasa bile hele ya da hasta yatan herhangi biriyse bile, bizim yapmamız gereken o hastaya ilacını almada yardımcı olmak ve onun rahatlığını sağlamak olmalıdır. Elbette şifa dilemeyi de unutmamamız gerekir. Bu bizim kültürümüzdür. Asıl iletişim budur. Amacına ulaşan her söz, her yazı ve her davranış iletişim şuurudur. Aynı durumda biz de hasta olabilirdik. bunun empatisini bile yapmadan, hastanın gönlüne girmeliyiz. Her iletişimin amacı iyilik, iyiliğin amacı da Allah'ın rızasını kazanmak olmalıdır. Bir kimseye yapılan hiçbir iyilik unutulmaz. Unutulsa da iyilikleri Allah unutmaz.
İletişim kurmanın temel prensibi iyi, güzel, doğru kavramlarının özüne vakıf olmak, bu değerleri birlikte yaşama gayreti içinde olmaktır. Yakmak, yıkmak ve kötülük yapmak için iletişim kurulmaz. Zaten kötülük yapmak için birbirimizi sevmek eşyanın tabiatına aykırı bir davranış olur. Esas olan değerleri tek başımıza yaşamak değil, bir bütün halinde, hep birlikte, toplum olarak kendi değerlerimizi bir kültür olarak yaşamaktır. İşte o zaman birbirimizi daha çok anlar ve birbirimizi daha çok sevebiliriz.
İnsan ilişkileri iletişimle başlar. İnsan iletişimini genel olarak söz ile, yazı ile yapsa da, kişi varlığı ve taşıdığı bütün değerleriyle iletişim kurar. 
