Fotoğraf çekilirken ben, ben olmaktan çıkıyorum neden!.. İçimde birikmiş onca öfke varken; en büyük zaafım merhametim. İyilik yapan iyilik bulur mu dersen; nice nankörlerle karşılaştım ben. İşte geliyoruz ve gidiyoruz; renkler içinde kayboluyoruz.
Yol varsa gideni var, dağlar varsa aşanı var. Toprak varsa ekeni var. Su varsa içeni var.
Yaşa, yaşa, nereye kadar!.. Ömrün sonunda ölüm var...
Profösör
2 yorum:
Seneler sonra eski bir blogger olarak yazılarınıza rastlamak çok güzel.
Bir yazarın hassasiyetinde, bol okuyan, bol düşünen, bol sorgulayan insanlarla dolu dolu karşılaşacağımız mutlu yeni yıllar diliyorum !
Ziyaretleşmek üzere :)
www.hayatseyahat.com
Gürhan Gülez @ Teşekkür ederim...
Yorum Gönder