Rızkı Veren Allah'tır

Bizim dünyaya olan düşkünlüğümüz nedir diye, zaman zaman düşündüğümüz olmuştur. Dünyaya gelişimiz bizim elimizde olmayan bir gerçektir. Doğuşumuz nasıl bizim elimizde değilse, ölüşümüz de bizim elimizde değildir. Bu iki çizgi arasında, ister bebeklik olsun, ister çocukluk olsun, ister gençlik ve yaşlılık anlarımızda olsun mutlaka başkalarına ve bütün toplumun potansiyeline gereksinim duyarız. İnsan toplumsal bir varlıktır. Kendisi olduğu kadar aynı zamanda toplum için vardır. Çünkü her insanın kendisine düşen toplumsal görevi kendi varlığıyla kendine düşeni yapmalıdır.

Kimimiz terzilik yapar kişilerin elbise ihtiyacını gideririz. Kimimiz fırıncılık yapar kişilerin ekmek ihtiyacını gideriz. Kimimiz öğretmenlik, kimimiz, mühendislik, kimimiz doktorluk yaparak hizmet ederiz. Bu hizmet bir bütün olarak insanlığın onurlu bir şekilde hayatını devam ettirmesi için zaruri olan bir sorumluluktan kaynaklanmaktadır. Bir insan kendisi için ihtiyaç duyduğu bu gereksinimlerin hepsini karşılaması mümkün değildir. Bu da mümkün olmayacağına göre, kendisine düşen sorumluluklarla bir hayat anlayışını benimseyerek idealize etmesi gerekmektedir. Demek ki; herkes birbiri için hayatını tamamlayan birer unsur halinde varlıklarını sürdürürler. Sağlıklı insanlarımız olduğu gibi, sağlıksız, durumu kötü ve düşkün insanlarımızın da, diğer insanlarımızın sevgi, şefkat ve merhameti altında, onurlu bir hayat sürdürmeleri hakkı vardır.

Bu dünyada aslında bizi bağlayan ne mal, ne ıyal, ne evlad, ne şöhret, ne makam ve mevki vardır. Bu dünyaya gelişimiz, bu dünyadan gidişimiz içindir. Bu dünyada bal, börek yiyerek, lüks ve şaşaa içinde yaşayan da vardır. Bu dünyada bir hırka, bir lokma kuru ekmekle hayatını şükrederek idame ettiren de vardır. Sonuçta rızkı veren Allah'tır. Kuşların da insanlardan farklı yönü bariz olarak, makam, mevki ve para gibi hırsları olmamakla birlikte, dünyevi kaygıları da yoktur. Kuşlara, kurtlara da rızkı veren Allah'tır.

Profösör