Yine bir televizyon tartışmasında çocuklarımızı daha çok sevmeyi çocuklarımızın
daha çok ders çalışmasına bağlayan aileler olduğu söyleniyor. Oysa çocuklar sevilmeli, şefkat
duyulmalı ve onlara karşılıksız merhamet edilmelidir. Çünkü onlar çocuktur ve
bu duygulara her halükarda ihtiyaç
duyar. Çocuğun ders çalışıp çalışmaması bu duygulardan mahrum bırakılması
anlamını taşımaz. "Dersini çalışırsan seni daha çok severim" cümlesini
çocuğa kurmak doğru olmasa gerek. Belki
"Dersini çalışırsan bizi sevindirirsin" denebilir. Çocuk
çalışmakla, öğrenmekle, ve öğrendiğini tatbik etmekle adam olunabileceği, mevki
makam sahibi olunabileceğini iyi bir. Bu bilinç aşılandığı sürece çocuklarımız
ders çalışmasını sektirse de onlar sevgisiz kalma korkusunu yaşamazlar. Esas
olan çocuklarımızın yapısına göre işi sıkı tutmak.
2 gün önce
1 yorum:
Mevcut eğitim sisteminin dayatmasıyla ne yazık ki veliler çocuklarını ders çalışma ve sınavda başarı gösterme durumlarına göre değerlendirir oldular. Kesinlikle tasvip etmiyorum. Öyle örnekler görüyoruz ki nereye varacak bu işin sonu hiç bilemiyorum. Veliler hırsı biraz azaltmalı, çocuğunu iyi tanımalı ve ona göre yol belirlemeli, idareciler ise acilen eğitim reformuna gitmeli.
Saygılar, kaleminize sağlık...
Yorum Gönder