Doğal olarak insan olmamız ve hepimizin aynı zamanda insanlık ailesinin birer üyesi olduğumuzu unutmamalıyız. Bütün dünya insanlığı aslına rücu ederse, Adem ile Havva'dır. Adem ile Havva da bütün insanlıktır. Bu çerçeveden bakacak olursak, dünyanın neresinde, ne şekilde yaşarsakyaşayalım, insani ve vicdani olarak birbirimizden sorumluyuz. Kur'an da "Ey insanlar!.." diye hitab eder ve evrensel mesajını verir bizlere. Bize sorumluluklar yükler. İnsan olarak yücelmemizi ve bizi cennetiyle onurlandırmasını ister. Bize nimetler verir. Hidayetiyle bizi aydınlatır. Cehaletten bizi ilme, irfana ve kardeşliğe çağırır. Bu iletişim dili aynı zamanda bir gönül dilidir.
Biz birbirimizi nasıl anlarız. Aynı kadere sahip vatandaş ve yurttaşlık bilincinde bizi birbirimize yaklaştıracak ve kaynaştıracak değer inançtır. Kaynaşmadır. Sevgi, şefkat, merhamettir. Her birimiz birbirimizden farklı düşüncelere sahip olsak da gönül olarak biriz. Bir ve birlik olmalıyız. Birimiz diğerini küçük görmemeli, birbirimizi yermemeliyiz. Yanlış hesap Bağdat'tan dönecektir. Su akacak yerini bulacaktır. Akla, mantığa, edep ve adaba aykırı her tür davranış değer bulamaz. Bize düşen, bizi yücelten değerlerimizle maddeten ve manen birbirimizin yanında olmamızdır.
Eğer bir yürek taşıyorsak, işte en büyük değer, kırılmaması gereken kalbimizdir. Nefes alıp verdiğimiz, her nefeste yüreğimizle dirildiğimiz kalbimizdir, Her ne olursa olsun, sadece insanı değil, çiçeği, böceği ezemeyiz. Hele insanı, hele komşuyu, izinsiz çıkarttığımız gürültülerle üzemeyiz... Kullandığımız ve bize hizmet veren bir eşyanın bile bizim üzerimizde hakları vardır. Eğer temiz bir yürek taşıyorsak biraz insaf etmeliyiz. O halde yüreğimizle yaşayalım, hayatımızı da mantığımızla doğrulayalım.
Profösör
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder