Şiir, şair ve Şuur

...................................................................

Bir Çoban..

Bir Çeşteman

...................................................................

Ben bir garip çobanım

Annem babam yok benim

Bu dünyadan göçmüşler

Beni zorluklarla büyütmüşler

Şimdi bir ağanın bir beyin

Kapısında bir bedelim

Karın tokluğuna çoban durmuş

Sürülerimi güderim.

.....

Kimsesiz bir çobanım ben.

Neyim var, neyim yok

Hemen size söyleyeyim

Ayağımda körüklü çizmem

Gömden ve deriden

Üstümde yensiz yakasız

Yamalı bir alaca zıbınım

Bir de kolsuz beyaz yeleğim

Örülmüş koyun yününden

Boynuma asılı azık kesesi

içinde domates peyniri

Su ve bir de topan ekmek

Peygamber mesleğidir mesleğim

Meralarda sürülerimi gütmek.

.....

Sevdiğim güvendiğim

Gücüm kudretim

Sürülerimi onunla güttüğüm

bir sopam var benim

Kesilmiş ihtiyar ağaçtan

Musanın tur dağından

Yürekten sarılırım ona

O benim yoldaşım

Hem dayanağım hem silahım

Nerede ziyan varsa ona  fırlattığım

Bir de üstümde taşıdığım

Kefen gibi beyaz kepeneğim

Ne soğuk ne de sıcak

Vız gelir bana!..

Bir de sürülerimi bekleyen

Kulakları kesik köpeğim var benim

Adı karabaş akıllı köpeğim benim