Acı Bir Gurbet

Gardan bir tren kalkıyor çocukluğumun anısında, gideceği yer Almanya.. Kapkara bir kara tren.. Hareket etmeden önce öten.. Üç kez arka arkaya, acı acı ısrarla, düdüğünü öttüren bir kara tren. Sonra da homurdana homurdana, kara, kapkara dumanlarını savura savura gurbete giden bir kara tren.. Ta ki gözlerden kaybolan bu acımasız, sevgisiz ve şefkatsiz tiren; geride gözüyaşlı yaşlı bir kadın bırakan, yaşlı kadının elinde iki masum çocuğu da ağlatan tren. Yaşlı kadının gözü hep yaşlı. Küçük çocukların endişeli bakışı, sanki gurbetin çatık kaşı.

Akşam vakti şimdi. Karanlık yavaş yavaş kendini hissettirir şimdi. Yalnızlık gelir karanlıklarla, perde perde bir hüzün gibi çöküyor şimdi. Kara tren terkedip kaybolunca, yürekler burkulur başbaşa kalınca. Gözleri yaşlı ağlayan çocuklar, yaşlı kadına boş boş bakar. Çocuklar baktıkça, yaşlı kadın ağlamaya başlar. Peşinden bir hıçkırık gelir. Bir hıçkırık ki, bin hıçkırık getirir, Elden yapacak birşey gelmez. Kader bu, yazılmış, çizilmiş bir şey denemez.

Bir baba çaresiz el kapılarına gidiyor gurbete. Anneleri ölmüş, çocuklar kalmış babaanneye. Bu ayrılık ne memlekettir, ne köydür.. Bu ayrılık ne Trabzon, ne Rize, ne Gaziantep'tir.. Bu ayrılık ne Urfa'dır, ne de Konya'dır.. Bu ayrılık sadece acı bir gurbettir.

Profösör