Fotoğraf çekilirken ben, ben olmaktan çıkıyorum neden!.. İçimde birikmiş onca öfke varken; en büyük zaafım merhametim. İyilik yapan iyilik bulur mu dersen; nice nankörlerle karşılaştım ben. İşte geliyoruz ve gidiyoruz; renkler içinde kayboluyoruz.
Yol varsa gideni var, dağlar varsa aşanı var. Toprak varsa ekeni var. Su varsa içeni var.
Yaşa, yaşa, nereye kadar!.. Ömrün sonunda ölüm var...
Profösör
YanıtlaSilSeneler sonra eski bir blogger olarak yazılarınıza rastlamak çok güzel.
Bir yazarın hassasiyetinde, bol okuyan, bol düşünen, bol sorgulayan insanlarla dolu dolu karşılaşacağımız mutlu yeni yıllar diliyorum !
Ziyaretleşmek üzere :)
www.hayatseyahat.com
Gürhan Gülez @ Teşekkür ederim...
YanıtlaSil