Apartmanlar, rezidanslar, üst üste birbirinin üzerine yıkılacakmış gibi duran binalar ürkütüyor insanı. Daha çocukken kafeste yaşar gibi onuncu kat, onsekizinci kat çocukları, asansörle ayağını yere basabiliyor. Ayağı toprağa değil, betona basan çocuklar. Kırmızı ışıkta dur, yeşilde geç. Trafik ışıkları, her an yaşamak için dikkat gerektiren durumlar. Gelecek kaygısı ve ruhsal hastalıklar. Anarşi, terör ve anomi. Oysa çocukların özgür yaşantıları olmalı ki; özgürce sonsuz hayalleri onları büyülü bir dünya sunmalı. Gözleri bulutlarda, saçlarında rüzgar, çevresinde kuşlar olmalı. Gökyüzünde nazlı nazlı uçan uçurtmaların kuyruğunda olmalı umutları. Dönen bir topacın etrafında kevnetlenmeli çocuklar. Üzüntü ve hüzün yerine gülümsemeli çocuklar. Bir köy çocuğu kadar özgür olmalı çocuklar. Güneşin batışıyla çanak çömlek patlamalı, ayın doğuşuyla duygular oynaşmalı, yıldızların kayışıyla dilekler tutulmalı. Çocuk gibi çocuk olmalı.
Profösör
Her çocuğun keşke çocukluk şansı olsa Profösör.Çalışmak zorunda olan çocuklar var maalesef..
YanıtlaSilÇocukken büyümeyi istedik, büyüdük çocukluğumuzu özlüyoruz.. O masumiyeti belki de..
YanıtlaSilKeşke düşündükleriniz gerçek olabilseydi, hakkını vererek yaşasaydı her çocuk o güzel zaman dilimini..
o binalar ,içleri radyasyon dolu alışveriş merkezleri çocuklarımıza negatif enerji salgılıyor toprak görmüyor ,bağışıklık yok neredeyse cocuklarımızda
YanıtlaSilherşeye ragmen bütün çocukların mutlu olması dileğiyle
Sezen Cerit@ Bütün köylü çocukları bebeklikten çıkar çıkmaz mutlaka yapacağı iş bulunur onlara. Hele tütüncülük yaptığımız devirlerde çocukluğumuzu düşüünyorum da fidan dağıtır, tütün dizerdik.
YanıtlaSilMavi@biz kendimizi şanslı çocuklardan sayıyoruz. Savaş, açlık, sefalet görmedik en azından
eviminnuru@Bütün çocuklar, mutlu olsun, huzuru bulsun.