Özlem

Bir yaşam umudu belirdi ufuktan. 

Sabah vaktidir şu an; 

Kıpkırmızıdır, kırmızı kızıl tan. 

Güneş ha doğdu ha doğacak; 

Sabah vaktinde  kuşlar cıvıldaşacak. 

Akşam yapraklarını yuman çiçekler, 

Sabah yeniden açılacak. 

Bir arı uçtu burnumun ucundan;

"Wızzzzzzzzzzzzzzzzzzzz!..." 

Çiçeklerden bal alacak durmadan. 

Dağ arasında yemyeşil tepeler; 

Çoban kaval çalar, koyun kuzu meler.

"Meeeeee!... Meeeeeeeeeeeeeeeee!.." 

Bir kuzu sürüden ayrılmış, 

Anne koyun huzursuz, acı acı meler. 

Burası diyarı Dicle değildir; 

Yetiş Adl-i İlahi; nerede Ömer'ler.

Profösör