İzleyiciler

12 Ağustos 2015 Çarşamba

Çocuklukluğumuz


İlkokul birinci sınıfa başladığımda, boynumda bird kese, içinde bir kitap, bir defter, kalem ve silgi. kalemtraşım bile yoktu. Kalemtraş da sonradan icad oldu. Belki de ben bilmiyorum. Kalemlerimi jilet ile açıyordum. Kaç kez parmağımı kesip doğradım. Kaç kez parmağımdaki akan kanı defterimden koparttığım kağıtla siliyordum. O zaman kağıt mendilin adı bile duyulmuyordu. Ne zaman ki ikinci sınıfa geçtim o zaman plastikten yapılma bir çantam oldu. Tek gözü vardı. Birde önünde cebi. Cebine mendilimiskoyuyordum. Sevmiştim çantamı.

Hayal ediyorum şimdi de o zaman yokluk varmış. Ayakkabılarımız bile naylondan yapılma, delikli bir papuçmuş. Pantalonumuz yırtık, gömleğimiz yamalıymış. Kara tahtanın önüne çıkmak cesaret işiydi. Bir yaramazlık yapsak tek ayağımızın üstünde, sınıfın önünde durmak ağır bir cezaymış.  Bir sınıfta birinci sınıftan beşinci sınıfa kadar öğrenci bir arada der görürmüş. O zamanlar kaplumbağaya tosba denirmiş. 

O zaman bilgisayar yokmuş. Bilgisayar oyunları yerine, birdir bir, uzun eşşek, şeytan çukuru, nalmıh, güvercin taklası oynanırmış. Sinlenmeç oynanır, delense çevrilir, uçurtma uçurtulur, dım tıs oynanırmış. O zaman  kamıştan kargıdan kaval yapılır, düdük çalınırmış. İlik oynamak, meşe yuvarlamak, gazoz kapağı toplamak varmış. O zaman köyümüzde  faslak akarmış, kuyulardan su çekilirmiş. Eşekler yarıştırılır, horozlar danalar güreştirilirmiş. Gölet suyla doldurulur, koyunlar sürüsüyle koyun basılırmış. bütün bunlar bir çocukluk anısı; köyde geçen bir devrin yazgısı.  

Profösör

9 yorum:

Unknown dedi ki...

Çoğu yerde kızları okula bile göndermezlermiş ..

Profösör dedi ki...

Evet malesef kızlarımıza bu hak tanınmıyor aileler tarafından ama, bu inat da kırılıyor artık. Okumayana hayat yok çünkü.

Profösör dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Profösör dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Profösör dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Destina dedi ki...

En güzel zamanlarmış bence çocklar ne güzel oyunlar oynuyorlarmış şimdi toprak görmeden büyüyor çocuklar çok üzülüyorum. Arkadaşsız geçiyor zamanları :(

Profösör dedi ki...

Destina@ Haklısınız... :)

Adsız dedi ki...

Yokluklar, yoksunluklar içinde geçmiş olsa da, güzel bir çocukluktu yaşanan..
Zor sahip olduğumuz için, kıymet bilirdik.. Şimdi doyumsuz bir nesil yetişiyor, çok yazık!

Profösör dedi ki...

Mavi@ inşallah gafletten uyanabiliriz.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...